Sukitte Iinayo - ociekając romantyzmem...

W pigułce

Tytuł alternatywny: 私はあなたを愛していると言う
Rodzaj produkcji: Seria TV
Ilość odcinków: 13
Czas trwania odcinka: 22 – 25 min.
Rok wydania: 2012
Gatunek: Shoujo, Romans, Szkolne
Główna bohaterka: Tachibana Mei

Źródło informacji – Anime Shinden

Streszczenie

Jeśli jesteście istotkami nieśmiałymi (te słowa kieruję głównie do dziewcząt), to pewnie często spotykacie na swojej drodze czarne myśli odnośnie pierwszej miłości. Osoby takie jak wy reagują na ten temat płochliwie. Starają się zatuszować uczucia obojętnością i często też ignorują tych, na których skrycie im zależy. Jest to zupełnie normalne (przynajmniej dla mnie), i pięknie przedstawione w Sukitte Iinayo.

Tachibana Mei - uczennica szkoły średniej i niezwykle nieśmiała oraz wrażliwa dziewczyna. Żyje we własnym świecie, do którego nikt nie ma wstępu. Nigdy nie rozmyśla o pierwszej miłości. Boi się zdrady przyjaciół, dlatego ich nie posiada. Unika wszystkich niczym ognia... do czasu aż Kurosawa Yamato (który za swoje pierwsze spotkanie z bohaterką zapłaci siniakiem) zainteresuje się odmiennością dziewczyny i skradnie jej pierwszy pocałunek.

Jak to się potoczy? I czy osoba tak bardzo skryta może w ogóle otworzyć się na ludzi?

Jeśli jesteście ciekawi, zapraszam do obejrzenia Sukitte Iinayo.

Odczucia

Serduszko dudni w mojej klatce piersiowej i mało nie połamie mi żeber, bo właśnie znalazłam swój raj na ziemi. Nie będę mówić ile razy się wzruszałam przy tym anime, bo wyszedłby z tego niezły wodospad Niagara. Jednak seria zasługuje na to, aby pokazać ją z lepszej, ale (niestety) także gorszej strony.

Historia miłości jak każda inna. Podobna do swoich braci i sióstr z gatunku, ponieważ opiera się na dość często przerabianym schemacie. Nieśmiała dziewczyna, pewny siebie chłopak, romans gotowy. Ona przez cały czas się zmienia, on dzięki niej zaczyna dostrzegać więcej. Wszyscy znamy ten bieg wydarzeń, jednak w Sukitte Iinayo pojawiło się coś, co odróżnia serię od wszystkich pozostałych. Może to tylko moje urojenia, ale się nimi podzielę. Chyba, że chcecie mnie mieć na sumieniu, bo jedno żebro i tak już idzie do kasacji.

Jeszcze nigdy nie spotkałam się z tym, aby główna bohaterka (pomimo istotnych zmian w charakterze i zachowaniu) została nieśmiała do samego końca serii. Mei nie obróciła się o 180 stopni dla miłości, lecz pozostała sobą. Trochę roztrzepaną i słodką dziewczyną o ogromnym sercu, które przez pierwszą część życia było głęboko ukryte. Ktoś musiał po prostu się wysilić, i wydobyć je z tych głębin.

Niestety, nie ma tu tylko samych plusów. To by było zbyt piękne. Szczerze powiedziawszy zawiodłam się na fabule, która skakała jak oszalała pchła. Do tej pory mam wrażenie, że w tym anime nie ma wątku głównego. Sytuacje, w które główni bohaterowie zostają wpleceni, tak naprawdę są tylko urywkami (bardzo życiowymi i ciekawymi, ale to nadal urywki). Poza uczuciem tych dwojga nie ma wydarzenia, który trwałoby nieprzerwanie od pierwszego do finałowego odcinka. To była dla mnie rozsypanka, a liczyłam na ruch jednostajny (ewentualnie jednostajnie przyspieszony).

Nie zrażajmy się jednak. Jak to mam w zwyczaju - pogrzebałam odrobinkę w opiniach innych widzów. Zdania są podzielone, dlatego wyciągam z tego dość prosty i rozsądny wniosek. Niech za tą serię łapią się wyłącznie fani gatunku shoujo i romans, ponieważ dla innych akcja będzie się wlekła. Prawie tak równo oraz gęsto, jak nitka za igłą. Szczególnie, że nikt nie wszył w ten piękny materiał jakiegoś punktu kulminacyjnego.

Dla kogo?

Wiekowo? Nie sądzę abym potrafiła to określić. Niektórzy rozumieją głębokie uczucia międzyludzkie już w bardzo młodziutkim wieku. Jednak inni prawdopodobnie do tego nie dojrzeli. Musicie zadać sobie pytanie: Czy jestem na tyle zarumienioną truskawką, aby się łapać za to anime?

Jeśli zaś chodzi o gatunek, to chyba wyraziłam się jasno. Jest to shoujo w czystej postaci. Nie lubisz tych klimatów? W takim razie odradzam Sukitte Iinayo, ponieważ ocieka ono romantyzmem tak bardzo, że aż wylewa się poza ekran monitora. Brak za to jakichkolwiek śladów życia komedii lub innej kategorii. Ten temat wymarł tu już dawno temu.

Moja ocena

Muzyka – 1.5/2
Powiem krótko. Zakochałam się w openingu, a muzyka w tle była nastrojowa i wczuwała się w swoją rolę. Tylko ending trochę zbyt brutalnie stawiał mnie na nogi, ale zawsze mogło być gorzej. Sama piosenka jak najbardziej mi się spodobała.

Kreska – 1.75/2
Nie będę owijać w bawełnę, coś mi tu nie pasowało. Kreska sama w sobie jest ładna i przyjemna, a do animacji też nie mam pretensji. Kolory są stonowane, tła urzekają. Tylko niektóre postacie wydały mi się… dziwne. Nie kwadratowe czy brzydkie, tylko dziwne w odbiorze wizualnym. Możliwe jednak, że to tylko i wyłącznie mój wymysł.

Fabuła – 1/2
Ciężko mi było to ocenić, ale myślę, że dobrze robię. Wątki przedstawione w Sukitte Iinayo były naprawdę życiowe i piękne, jednak brakowało mi jakiegoś spoiwa. Czegoś, co złączyłoby to wszystko w jedną całość. Po prostu wątku głównego, niekoniecznie opierającego się w pełni na miłości między bohaterami.

Akcja – 1.5/2
Tu też mam dylemat. Jedni mogą powiedzieć, że działo się wiele, inni zaś opiszą akcję jako „flaki z olejem”. Napotykałam takie momenty, w których odczuwało się monotonię, dlatego nie dałam pełnych dwóch punktów. Jednak tych chwil było niewiele, a do reszty nie mam zastrzeżeń.

Bohaterowie – 2/2
Niczego nie mogę się czepić. Chyba każdy, nawet ktoś kto nie lubi romansów, umiałby się utożsamić przynajmniej z jednym bohaterem. Ja także znalazłam w nich swoje cechy charakteru, co jest niezwykle przyjemne podczas oglądania.

Punktacja – 7.75/10
Ocena szkolna – dobry / bardzo dobry

Polecam / Nie polecam / Trudno powiedzieć

Tutaj obejrzysz to anime z polskimi napisami (Anime Shinden)
Tutaj przeczytasz mangę w języku polskim (Centrum Mangi)

Tutaj przesłuchasz opening (YouTube)
Tutaj przesłuchasz ending [full] (YouTube)

Tachibana Mei
(źródło obrazka)