Elfen Lied - w co ja się wpakowałam?

W pigułce

Tytuł alternatywny: エルフェンリート
Rodzaj produkcji: Seria TV
Ilość odcinków: 13
Czas trwania odcinka: 22 - 25 min.
Rok wydania: 2004
Gatunek: Akcja, Dramat, Horror, Romans, Psychologiczne
Główna bohaterka: Lucy

Źródło informacji - Anime Shinden

Streszczenie

Z tajnego laboratorium ucieka istota o imieniu Lucy. Żywa maszyna do zabijania, która właśnie w mordowaniu odnajduje swego rodzaju ulgę (może nawet przyjemność). I chociaż w pościg udali się przeszkoleni fachowcy, sprawa jej odnalezienia nie jest tak prosta jak się wydaje.

W tym czasie do miasta Kakamura przyjeżdża dziewiętnastoletni Kouta. Zatrzymuje się w miejscu, które kiedyś służyło za zajazd i spotyka się ze swoją kuzynką, Yuką. Nie widzieli się od dzieciństwa, choć chłopak tego nie pamięta. Powód okazuje się dość brutalny… bo kto z nas nie miałby traumy po śmierci siostry i ojca?

Cały ten koszmar powróci, gdy kuzynostwo znajdzie na piaszczystym brzegu nagą i wystraszoną dziewczynę. Ma dwa rogi na głowie, i potrafi wydukać tylko krótkie słowo „nyu”. Poza tym to całkiem przyjazna, dość zagubiona istotka…

Nigdy nie oceniajcie książki po okładce. Skąd dziewczyna wzięła się nad oceanem całkiem sama, oraz kim tak naprawdę jest? Aby się dowiedzieć, obejrzyjcie Elfen Lied.

Odczucia

 

Uwaga: Proszę traktować tę recenzję z przymrużeniem oka. Głównie ze względu na moje osobiste pobudki psychiczne. Dziękuję, życzę miłej lektury.

Co mnie napadło? Na pewno nie jakieś wielkie zamiłowanie do krwawej rzezi, tylko zwykła koleżanka na środku szkolnego korytarza. Co mówiła? Że anime fajne, romantyczne, pouczające… no i wzruszyła się przy nim jak nigdy. Co więc zrobiłam? Weszłam na stronę, znalazłam tytuł i bez większego zastanowienia zaczęłam oglądać. Pierwsze wrażenie? Pisk oraz szybki przewrót z krzesłem, bo krew zaczęła dosłownie tryskać z monitora.

Przerywam seans i spoglądam na przydział do gatunków. Ja, przedstawicielka całkowitego braku odpornej psychiki, zabrałam się za horror psychologiczny. Jednak już jest za późno, już wdepnęłam w to krwawe bagno. Powoli zdaję sobie sprawę, że pochłania mnie ono bardziej niż ukochany sernik mamy. Trudno, ciekawość bierze górę…

Wierzcie lub nie, ale teraz dziękuję tej ciekawości.

Anime (choć bardzo krwawe) opowiada historię życiową i wzruszającą. Mamy tu chłopaka po przejściach, dziewczynę ze schizofrenią, skrzywdzoną czternastolatkę, a także smutek po stracie kogoś, kogo tak naprawdę jeszcze nie zdążyliśmy pokochać. Wątki niezwykle precyzyjnie się ze sobą łączyły. Aż zastygłam w niemym zachwycie, co u mnie można zaobserwować dość rzadko. Nigdy też nie podejrzewałabym jakiegokolwiek horroru o to, że wyciśnie ze mnie łzy. Temu się udało.

Sama w siebie nie wierzę. Gdybym wcześniej zauważyła gatunek, nawet kijem bym tej pozycji nie tknęła (nie mam tu na celu obrażenia fanów, tylko zaznaczenia moich ograniczonych możliwości). Ze zdziwieniem odkryłam, że uczucia podczas oglądania zrekompensowały mi niemiłe widoki. Jednak nie wszystko było idealne. Trochę kulał sam zamysł na fabułę. Gratuluję autorowi fantazji, ale ten pomysł z nową rasą ludzką, która ma na celu wymordowanie starej, nie urzekł mojego biednego serduszka…

Mimo wszystko... nawet po kilku godzinach odpoczynku nie mogę wyjść z podziwu.

Dla kogo?

 

Muszę poważnie zastanowić się nad kategorią wiekową, co jest niezwykle trudne. Po kilku chwilach namysłu (i kuble zimnej wody) dochodzę jednak do wniosku, że co najmniej 15 lat musisz mieć ukończone. Reszta zależy od twojej psychiki.

Gatunkowo zapraszam fanów anime psychologicznego. Zagłębiamy się tu w kanaliki ludzkich umysłów i ich najgorszych lęków. Właśnie to odcisnęło na mnie największe piętno. Krew stała się tylko zwykłym dodatkiem do przeżyć bohaterów (co nie zmienia faktu, że odpychały mnie kończyny latające niczym pszczółka Maja po ekranie monitora).

Moja ocena

Muzyka – 1.25/2
Muzyka w tle występowała rzadko, co budowało swego rodzaju napięcie. Nie trafiło ono jednak w moje gusta.
Piosenka w endingu sama w sobie była chwytliwa, ale nie pasowała do tej specyficznej powagi w Elfen Lied.
No i jest jeszcze opening, który coś we mnie poruszył, ale jeszcze nie to co trzeba…
Ogólnie ciężko mi to podsumować.

Fabuła – 1.5/2
Jak już mówiłam, fabuła sama w sobie mi się nie spodobała. Zdaję sobie jednak sprawę, że opiera się na niej cały zamysł tego anime. Doceniam też fantazję i wyobraźnię autora.

Akcja – 1.75/2
Akcja była jednym z największych plusów tej serii. Te odjęte punkty są swego rodzaju rewanżem. Krew spływa mi po monitorze! Za dużo jej było, tak samo jak brutalności. Nie przełknęłabym tego bez kubka gorącej herbaty, a także krótkich przerw podczas oglądania kolejnych odcinków.

Kreska – 1.5/2
Na pierwszy rzut oka ładna i przyjemna kreska, urzekająca animacja, a także piękne tła. Jednak w pewnych momentach serii wygląd postaci był trochę trudny w odbiorze. Uderzyła mnie po oczach raz szczuplutka, a raz pulchna twarz Lucy, oraz lekka nieproporcjonalność.

Bohaterowie – 1.5/2
Nie mam nic do Lucy, Yuki, oraz bohaterów pobocznych. Każdego z nich przynajmniej raz było mi żal. Nawet jeśli łatwiej jest wymienić tych, którzy nie mają na sumieniu ludzkiego życia. Będzie szybciej...
Denerwował mnie Kouta. Sama nie jestem pewna dlaczego, po prostu wydał mi się trochę… wolno kojarzący fakty jak na swój wiek. Jednak nie odbija się to bardzo na fabule.

Punktacja – 7.5/10
Ocena szkolna – dobry

Polecam / Nie polecam / Trudno powiedzieć

Tutaj obejrzysz to anime z polskimi napisami (Anime Shinden)
Tutaj przeczytasz mangę w języku polskim (Centrum Mangi)

Tutaj przesłuchasz opening (YouTube)
Tutaj przesłuchasz ending (YouTube)



Lucy
(źródło obrazka)